Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Η ιστορία της Λίνας.

Μετά από την ιστορία της Σοφίας,για την κακοποίηση που υπέστη από τον ίδιο της τον αδελφό η φίλη μου η Λίνα θέλησε να μοιραστεί με όλους εμάς την δική της ιστορία...Καθώς διάβαζα τα όσα μου έγραφε σκεφτικά το πόσο δύναμη χρειάζεσαι για να βγάλεις έξω το τέρας που σε τρώει και να το κοιτάξεις κατάματα.Δεν έχει σημασία αν ξέρουν ποιος είσαι αλλά ξέρεις εσύ πως ακόμη και αν οι πληγές σου αιμορραγούν θα περάσεις ακόμη μια φορά από τις φωτιές για να νικήσεις...Ο άνθρωπός που έχει βιώσει την κακοποίηση δεν ξεχνάει, δεν ξεπερνάει..πατάει πάνω στους δαίμονες του και βγαίνει στο φως κάθε μέρα...γιατί ο αγώνας που δίνεις για να κλείσεις τον κύκλο της βίας και του μίσους είναι τεράστιος και καθημερινός!


"Ήθελε να είμαι πρώτη..ήμουνα έξυπνο κι ιδιαίτερο παιδί ..εχω μνήμες από 2 χρονών και μίλησα από 10 μηνών..Μονο 5 ήμουνα όταν πήγα σχολείο..Ο πατέρας ήτανε αλκοολικός κι είχαμε συχνά καυγάδες και ξυλοδαρμούς στο σπίτι μας...κι εγώ πλήρωνα το τίμημα...η μητέρα μου με έδερνε μέχρι αναισθησίας...μάτωνε το στόμα μου και μου έλεγε να φάω..έκλαιγα και με έβγαζε φωτογραφίες..δυο φορές με γλίτωσε ο πάππους μου από τα χέρια της..κι την χαστούκισε κι αυτό δεν μου συνηγόρησε πότε..
 Όταν έφυγα να πάω να πάρω το ενδεικτικό μου ..μου είπε αν δεν είναι άριστα να μην γυρίσω στο σπίτι..πήρα άριστα ..και το πανηγύρισα περνώντας από όλη την γειτονιά..ανησύχησε.και βγήκε να με ψάξει..ποτέ δεν θα ξεχάσω το βλέμμα της ..όλοι με αγκάλιαζαν κι εκείνη τίποτα...
μια επανάσταση ξεκινησε μέσα μου ..έκανα ότι ήθελα ..δεν με ένοιαζε πια το ξύλο ..είχα συνηθίσει τον πόνο..ούτε τον Κωστή μου άφηνα να χτυπάει ήταν πολύ μικρός ..
Κέρδισα στον διαγωνισμό έκθεσης και με μαστίγωσε στα πόδια με μια βέργα..ντρεπόμουν να πάω να πάρω το βραβείο μου..
Πέρασα τις εξετάσεις στο γυμνάσιο και πήγε και υπέγραψε να μην πάω...με κράτησε σπίτι και μετά με έβαλε να δουλέψω σε μια βιοτεχνία..
Τότε άρχισα να δέχομαι σεξουαλικές παρενοχλήσεις από τον πατέρα μου ..ερχόταν στο κρεβάτι μου και με χάιδευε ..δίπλα μου ο αδερφός μου κι έκανα πως κοιμάμαι..
στα 13 μου έφευγα από το σπίτι ..έμπλεξα με κακές παρέες...γυρνούσα πίσω μόνο για τον αδερφό μου ...εκείνος με κράτησε ζωντανή ..όταν της είπα τι μου έκανε ο πατέρας δεν με πίστεψε...
τον κράτησε για να μην είμαστε τα παιδιά της ζωντοχηρας...χα...έφυγα πήγα να μείνω στο σπίτι ενός θείου μου..και να βοηθάω στις δουλείες...παντρεύτηκα έκανα 4 παιδιά και πολλές φορές έκανα λάθη και τα μάλωνα χωρίς να φταίνε..αποφάσισα να κλείσω τον κύκλο της βίας και να μιλάω ..να διδάσκω..να μάθω στα παιδιά μου να είναι ελεύθεροι άνθρωποι να μην επιβάλω ανόητα πρέπει..

Μορφώθηκα μέσα από τα δικά τους βιβλία κι από χιλιαδες άλλα που διάβασα...τέτοιες μέρες λοιπόν με πιάνει αυτό το παράπονο...κοιτάζω την χαρά στα μάτια των παιδιών μυρίζω τα καινούρια τους βιβλία ..και προσπαθώ να ξεχάσω...
την συχώρεσα..την μάνα μου ...ο πατέρας μου πέθανε...κι ο αδερφός μου είναι η ψυχή μου ..
Αυτά Δεσποινακι μου ..αγωνίστηκα πολύ κι εχω κάνει κάθε τρέλα που μπορείς να φανταστείς..καμιά φορά ο δρόμος είναι μεγάλος δάσκαλος..
η ροκ φίλη σου ..δεν κάνει πίσω ακόμη σε τίποτα κάνει παρέα με άστεγους και με όσους έχουν ανάγκη μια αγκαλιά γιατί εγώ δεν την είχα πότε ..."


Είναι τιμή μου που με θεωρείς φίλη σου Λίνα..σε ευχαριστώ!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Blogging tips